Bu sektör insanın kanını emiyor...

... derlerdi, inanmazdım. Düşünün ki bir sabah patron kafasında müthiş bir fikir olduğunu söyleyip sizi bir araya topluyor ve diyor ki; "Yeni müşteri adaylarını çok etkileyecek bir yılbaşı hediyesi fikrim var". Bu cümleyi kurarken siz heyecanlanmaktan daha çok patronun arkasında neden bir hemşire durduğunu düşünmekten kıllanıyorsunuz. Sonra bu müthiş(?) fikri peydahlıyor patron:


Ne yapardınız? Tabi bu arada Iskiam Jara örneğinde fikrin patrondan çıktığını tamamen uydurdum. Ama diyelim ki patrondan çıktı, ne yaparsınız?
Bu duruma benim tahminim dört ayrı tepki çıkacaktır:
1. Patrondan gelen her fikre bayılanlar - simbiyoz reklamcıları- bu fikre de bayılacak; sadece ilk öğretim seviyesinde bir iğneden korkma ritüeline dalarak patronun dikkatini çekmeye çalışacaklar.
2. Pasif agresif ve sonuçta resesif arkadaşlar, hemen bir köşede dedikoduya başlayıp patrona sallayacaklar ama sonuçta tek tek o sıraya girip hizaya gelecekler.
3. Bostan korkulukları diye kodlayabileceğimiz, görünüşte özgürlükçü ve cesur ancak "çatışmadan korkan" arkadaşlar sarkastik cümlelerle aslında bu fikrin çok da harika olmayabileceğini yüksek sesle dillendirirken hem adım adım hemşireye yanaşacaklar hem de arada bir mucize olur da patron insafa gelir diye komik olmaya çalışan protest fikirlerini sallamaya devam edecekler.
4. Bir kısmı da "Yiyorsa atsın işten" diye düşünüp, tercihen gürültü çıkarmadan, döner ve ortamı terkeder. Genelde bu onların sonlarının başlangıcı olur ve bir süre sonra oradan başka bir ajansa doğru, Salihli'ye doğru yollanırlar.

Sektörün durumu budur. İspanya'da kanınızı isteyen İstanbul'da ömrünüzü ve bir gün ruhunuzu ister. Kimi verir, kimi vermez.