Bilenler bilir, iki kedi annesi olmama rağmen her zaman bir bahçem olunca muhakkak bir de köpek alacağımı söylerim. Üstelik en çok sahibi olmak istediğim köpek cinsini de her zaman gururla vurgularım: uyuz sokak iti.
Ve yine her zaman bir "kedi insanı" olarak "köpek insanları"nın faşizminin beni üzdüğü da sabittir. Sonuçta kedi insanları genelde sokaktan yavru alır. Köpek insanları sokaktaki yavrulara sempati duyar ama safkan köpek alır. Bunu anlamam mümkün değil. Benim de kedilerimden biri safkan ama bunun bir tek sebebi var; mavi gözlü kedi seviyorum. Çünkü mavi göz benim için sonsuz bebeklik demek, sonuz masumiyet demek. Zaten yavru kedilerin çoğunun gözü mavidir, asıl göz renkleri büyüdükçe belirginleşir. Bu nedenle iki kedimden biri safkan. Ve maalesef safkan olduğu için bünyesi ve zekası diğer kedime göre zayıf. Joy division'ın kötü bir yan etkisi :)
Neyse.
Bu çok takık olduğum mevzuu bir tek ben dillendiriyorum dünyada sanırdım. Hey hat! Peta da benimle hemfikirmiş:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder